«Se queres escribir unha novela, a primeira norma é saber dicir non, rexeitar as invitacións.» Por qué aceptar entón a proposta de pasar unha noite no museo Punta della Dogana? A través da arte sutil da digresión na noite veneciana, Leila Slimani penetra no proceso creativo da súa escritura, aborda os problemas de identidade e do pasado colonial, de moverse entre dous mundos, Oriente e Occidente, onde ela navega e balancéase, como as augas de Venecia, cidade cuxo sino é a beleza e a destrución. Este libro é tamén un diálogo discreto, impregnado dunha doce melancolía, coa súa infancia en Marrocos, co seu pai xa falecido. «Escribir é xogar co silencio, é confesar, de maneira indirecta, uns segredos indicibles na vida real.»